Dalajlama VI

Cangjang Gjaco, który został VI Dalajlamąur. 1683 r. zm. 1706, to postać bardzo kontrowersyjna. Wielokrotnie sprzeciwiał się on regułom tradycji Gelug buddyzmu tybetańskiego, której był duchowym przywódcą. Porzucił swoje święcenia klasztorne i często oddawał się własnej namiętności do kobiet i wina. Ubierał się jak człowiek świecki i wieczorami przybierał imię Norsang Łangpo, upijając się i odwiedzając domy publiczne. Był jednak również poetą i pisał wzruszające utwory o cierpieniach i przyjemnościach ludzkiego serca. Wiersze Cangjanga są adresowane do licznych kobiet z którymi miał związki - od kurtyzan do piwnych dziewek na targu. Często ich tematem jest konflikt wewnętrzny - to, że mimo świadomości swych obowiązków, jego pragnienie "przyjemności i wygód" jest silniejsze. W literaturze tybetańskiej zachował się opis jego osoby, noszącego błękitne jedwabne szaty i długie włosy. Wiódł życie playboya spędzając dzień na ćwiczeniu się w łucznictwie z przyjaciółmi na tyłach Pałacu Potala. Noce spędzał w tawernach pijąc i śpiewając miłosne pieśni. Podczas gdy przybytki te zwykle pomalowane były na biało, niektóre z nich pomalowane zostały później na żółto i jak podaje jedno z ludowych wierzeń, te żółte tawerny były poświęconymi miejscami, gdzie Cangjang spotykał się z kochankami. Poza wierszami Cangjang jest również autorem licznych pieśni z których wiele do tej pory śpiewanych jest w Tybecie. Cangjang zmarł w wieku 24 lat - ginąc w tajemniczych okolicznościach