Gdy mówimy o "Schronieniu" wydaje się nam, że przyjmujemy schronienie w czymś zewnętrznym, lecz to w czym przyjmujemy schronienie jest czymś wewnętrznym - wewnętrzną esencją Buddy, Dharmy i Sangi.

Dla Namkhaia Norbu Rinpocze i Tenzina Wangyala Rinpocze, upublicznienie tych nauk jest konieczne, by zachować tradycję, a także kwestią ich szczodrości w dzieleniu się tym, co jak wierzą, może być korzystną praktyką prowadzącą do duchowego przebudzenia. Ale jest to także aktem odwagi, gdyż wysyłają oni swoje starożytne, ściśle dotąd strzeżone tradycje we współczesny świat, który prawdopodobnie je zmieni. Jednak jeśli w oczach tybetańskiej starszyzny duchowej uda się przenieść te nauki do zachodniej kultury, to może to doprowadzić do ujawnienie jeszcze większej liczby tybetańskich sekretów

Wellness, fitness, relaks, dobrostan, psychoterapia, mindfulness, uzdrawianie, szczęście, samorozwój, realizacja, samorealizacja, religia, indywiduacja, dbanie o prawdziwe ego, wielkie ja; te i podobne terminy w postaci New Age Mielonki oferowane są jako buddyzm. Prawdziwe nauczanie Buddy (nauki tajemne) jest czymś odmiennym, jest wskazaniem ścieżki w zupełnie innym kierunku, ścieżki dla odważnych i zdecydowanych, tych którzy są gotowi na przebudzenie.

Na świecie rozwinęło się wiele religii. Przysparzają one sobie wzajemnie wielu cierpień. Własna religia jest niejednokrotnie powodem występowania przeciwko wyznawcom innej. W ten sposób religie stawały się przyczyną działań wojennych. Dlaczego? Ponieważ poszczególne religie opierają się na różnych założeniach filozoficznych i teologicznych. W niektórych religiach wierzy się w Boga-stworzyciela, podczas gdy inne nie zakładają istnienia stwórcy. Również filozofie są powodem nieporozumień. Często różnice poglądów są naprawdę poważne, a to powoduje walki i konflikty, choć większość ludzi uważa, że kłótnie i konflikty z powodów religijnych lub na tle religijnym są złe i godne pożałowania.

Gdy tak popatrzę nie ma już nigdzie kwiatów ni liści barwnych tylko biedne nad zatoką chaty w jesienny późny wieczór

Na świecie rozwinęło się wiele religii. Przysparzają one sobie wzajemnie wielu cierpień. Własna religia jest niejednokrotnie powodem występowania przeciwko wyznawcom innej. W ten sposób religie stawały się przyczyną działań wojennych. Dlaczego? Ponieważ poszczególne religie opierają się na różnych założeniach filozoficznych i teologicznych. W niektórych religiach wierzy się w Boga-stworzyciela, podczas gdy inne nie zakładają istnienia stwórcy. Również filozofie są powodem nieporozumień. Często różnice poglądów są naprawdę poważne, a to powoduje walki i konflikty, choć większość ludzi uważa, że kłótnie i konflikty z powodów religijnych lub na tle religijnym są złe i godne pożałowania.

I psychoanaliza, i zen są bogatymi systemami znaczeń i sposobów działania i mogą nabrać przeświadczenia, że znają już wszystkie odpowiedzi. Cóż dla nich lepszego niż spotkanie z własnym odpowiednikiem z innej kultury, aby zobaczyć, jak wygląda się jego lustrze?

Ośrodki Zen próbują wypełniać rolę pół-etatowych zakonów, pełno-etatowych kościołów, a często także psychologicznych i społecznych poradni. Członkowie przychodzą do Ośrodków, ponieważ chcą głęboko praktykować Zen a zamiast tego zostają wciągnięci w działalność organizacji opartych na zasadach „non-profit” i stają się częścią dziwnej i nierzadko dysfunkcyjnej społeczności.

Porzuć złe uczynki, Postępuj szlachetnie, Opanuj swój umysł Oto nauka Buddy.

Paradoks ten wyjaśnił się nieco, kiedy poznałem wyniki pewnej ankiety, w której zapytano kilkuset Amerykanów o to, kogo bardziej podziwiają — Dalajlamę czy Toma Cruise’a. Aż 80% ankietowanych opowiedziało się za Dalajlamą. Następne pytanie brzmiało: „Gdybyś mógł wybrać, kim z tej dwójki wolałbyś być?”, na co 70% ankietowanych zadeklarowało, że Tomem Cruisem.

Jeśli dokonujecie zbyt wielu rozróżnień, to ograniczacie siebie. Jeśli jesteście zbyt wymagający, lub zbyt zachłanni, to wasz umysł nie jest bogaty i samowystarczalny. Jeżeli tracimy nasz pierwotny, samowystarczalny umysł, to tracimy wszystkie wskazówki. Kiedy wasz umysł pożąda, kiedy tęsknicie za czymś, skończy się na tym, że pogwałcicie swoje własne zasady: nie kłamać, nie kraść, nie zabijać, nie być niemoralnym i tak dalej. Jeżeli będziesz utrzymywał swój pierwotny umysł, to wskazania będą utrzymywały się same.

Oświecenie nie jest czymś, co się osiąga. To raczej nieobecność czegoś. Przez całe życie człowiek do czegoś dąży, pragnie osiągnąć jakiś cel. Oświecenie polega na porzuceniu tego wszystkiego. Ale samo mówienie o tym nic nie daje. Każdy musi samodzielnie podjąć trud praktyki. Niczym nie da się jej zastąpić. Można o niej czytać choćby i przez tysiąc lat, ale nie zda się to na nic. Każdy musi praktykować, co więcej – praktykować usilnie i do końca życia.

Nasze egocentryczne postawy są głęboko zakorzenione, a rozluźnienie tych korzeni choć trochę, zajmuje wiele lat ciężkiej praktyki. A my jesteśmy przekonani, że praktyka polega na pierwszym punkcie widzenia i że będziemy mieli z niej coś, co będzie dla nas wspaniałe. Jednakże prawdziwa praktyka polega o wiele bardziej na dostrzeganiu tego, jak bardzo ranimy siebie i innych poprzez złudne myśli i czyny. Na co dzień tego nie zauważamy, gdyż jesteśmy zbyt bardzo zagubieni we własnych troskach. Nie uważam, że naprawdę chcemy ranić innych; chodzi po prostu o to, że nie za bardzo widzimy co robimy. Mogę stwierdzić jak dobrze komuś idzie praktyka na podstawie tego jak on czy ona rozwija swą troskę o innych, troskę, która rozwija się zwyczajnie poza tym co ja chcę, co mnie rani, jak złe jest życie, itd.. To jest dowód praktyki, która nie stoi w miejscu. Praktyka jest zawsze walką pomiędzy tym co chcemy my, a tym czego chce życie.

Świat chwilowo tkwi po uszy w gównie i jedyne, co nas może ocalić przed samozniszczeniem, to bezpośrednia wiedza o prawdzie. Mówię to z pełnym przekonaniem. Ludzkość nie ocaleje, jeżeli prawda nie oświeci – od wewnątrz – każdego z nas. Żadne polityczne rozwiązanie, czy to militarne, czy pokojowe, nie zdoła nas uratować. Żadne prawo. Żaden układ. Żaden traktat. Żadna wojna.

W roku 1969, po odbyciu odosobnienia medytacyjnego w grocie Padmasambhawy w Taktsang w Bhutanie, Trungpa Rinpocze radykalnie zmienił podejście do nauk i medytacji. Zrozumiawszy, że nauki buddyjskie nie zaistnieją na Zachodzie, jeśli nie wyjdą poza kulturowe ramy, zwrócił mnisie ślubowania i ożenił się z młodą Angielką. Zdecydował się także nauczać w Ameryce Północnej i na początku lat 70. założył kilka ośrodków medytacyjnych w stanach Vermont oraz Kolorado.

Śmierć jest jak obłok na niebie, który znika, Obłok na niebie tak naprawdę nie istnieje. Życie i śmierć, przychodzenie i odchodzenie też są takie. Ale jest jedna rzecz, która zawsze pozostaje czysta Jest czysta i jasna, niezależnie od życia i śmierci.

W tym sensie, nauczanie o anatta nie jest doktryną o braku "ja", a raczej strategią "nie ja", wykorzystywaną przy porzucaniu cierpienia poprzez puszczenie jego przyczyny, prowadzącą w efekcie do najwyższego, niegasnącego szczęścia. W takim miejscu pytania o "ja", "brak ja" i "nie ja" zostają odsunięte na bok.

Buddyjskie wspólnoty na Zachodzie również zaczęły dostrzegać ten problem i ukuły, aby go opisać, termin “duchowego bypassingu”: sposobu w który ludzie próbują ominąć radzenie sobie z problemami niezintegrowanej osobowości, poprzez spędzanie całego swojego czasu na odosobnieniach medytacyjnych, używanie mantry braku ego do obejścia ciężkiej pracy doskonalenia zdrowego funkcjonowania ego w codziennym poświęceniu i wzięcia się za swoje życia.

Nie ma cierpienia, jego przyczyny, Jego unicestwienia i ścieżki; Nie ma mądrości ani osiągania, Ani niczego do osiągnięcia Gate gate paragate parasamgate bodhi svaha Gate gate paragate parasamgate bodhi svaha Gate gate paragate parasamgate bodhi svaha

NAMAH SOMANTAH VAJRANAM CHANDA MAHAROSHANA SPHATAYA HUM TRAKA HAM MAM

Umysł Bodhisattwy jest gładki, Mowa szukających własnej osoby jest gładsza, Lecz uda dziewicy są gładsze od jedwabiu: To jest nauka o Trzech Gładkich Rzeczach. (...) Kunlej nigdy nie stara się o dziewczęta, Mnisi nigdy nie starają się o bogactwo, Dziewczęta nigdy nie starają się o seks: To jest nauka o Trzech Niestrudzonych.

Lassem lub sidłami Złapiesz klacz pędzącą w górach, A przewrotnej kochanki Nie złapiesz nawet magią. (Choć przecież chodzi tu po ziemi, A nie fruwa w chmurach.)

Widzę jak spoglądasz poprzez chmury Swoim jedynym okiem. Próbujesz ukryć swoje imię - Lecz ja je znam - Na imię masz Ekadżati.

Wellness, fitness, relaks, dobrostan, psychoterapia, mindfulness, uzdrawianie, szczęście, samorozwój, realizacja, samorealizacja, religia, indywiduacja, dbanie o prawdziwe ego, wielkie ja; te i podobne terminy w postaci New Age Mielonki oferowane są jako buddyzm. Prawdziwe nauczanie Buddy (nauki tajemne) jest czymś odmiennym, jest wskazaniem ścieżki w zupełnie innym kierunku, ścieżki dla odważnych i zdecydowanych, tych którzy są gotowi na przebudzenie.

Ptasi móżdżek rządzi światem! Ptasi móżdżek jest ostatecznym produktem Kapitalizmu Ptasi móżdżek główny rosyjski biurokrata, ziewający Ptasi móżdżek rządził FBI przez 30 lat mianowany przez F.D. Roosevelta i nigdy nie ścigał Cosa Nostra! Ptasi móżdżek nakazał spalenie pszenicy, aby utrzymać ceny na światowym rynku! Ptasi móżdżek pożycza pieniądze policji Narodu Rozwijającego Się poprzez Międzynarodowy Fundusz Walutowy! Ptasi móżdżek nigdy nie przygaduje sobie panienek, polega na swoim biurze, które stręczy dla niego Ptasi móżdżek poleca przeszczepy mózgu w Szwajcarii Ptasi móżdżek budzi się w środku nocy i poprawia prześcieradła Ptasi móżdżek to ja!

Czy postrzegałeś kiedyś siebie jako oddychającą czaszkę wyglądającą oczodołami?

Allach podrzyna gardło Niewiernym Armie Jahwe wyrzynające sąsiednie plemiona Czy wody Morza Czerwonego zamkną się i wciągną armie Allacha? Plemiona Izraelskie składające ofiary Złotemu Cielcowi

Ostatnio pojawia się jednak coraz więcej głosów krytykujących zachodnie podejście i (nie)zrozumienie medytacji i bezpośrednio podejście uważności. M.in. Jeffrey Rubin, amerykański psychoanalityk i nauczyciel medytacji, pisał o „cieniu rewolucji uważności”, głównie odnosząc się do spłycania zrozumienia koncepcji i samej praktyki uważności (tzw. McUważności) Buddyzm klasycznie może wydawać się bardzo depresyjną filozofią, wskazuje bowiem na potrzebę zauważenia i kontemplacji cierpienia. Daje jednak także możliwość wyjścia z cierpienia i w tym sensie jest pozytywny. Na pewno jednak nie chodzi po prostu o to wyłącznie, żeby „poczuć się lepiej”.