Rabindranath Tagore

Rabindranath Tagore: Urodził się 8 czerwca 1861 roku, w Kalkucie. Był niezwykłym pisarzem, filozofem, myślicielem, kompozytorem i malarzem. Opublikował ponad 50 tomików poezji, ponad 100 opowiadań, 12 powieści, kilkanaście utworów scenicznych, wiele rozpraw, artykułów i studiów. Pierwszy tomik wierszy opublikował w wieku 8 lat. W 1912 roku zostały opublikowane Pieśni ofiarne (Gitanjali), a w rok później otrzymały one nagrodę Nobla. Obsypywany najwyższymi honorami i otaczany uwielbieniem Rabindranath pozostał na nie obojętny. Otrzymawszy w roku 1915 wysoki tytuł brytyjski odrzucił go w cztery lata później. Skrajny pacyfista i przeciwnik jakiegokolwiek gwałtu. Gdziekolwiek się pojawiał, wzbudzał entuzjazm. Jego postać stała się znana całemu światu: ubrany niezmiennie w ciemne i powłóczyste szaty wschodniego kroju, z długą białą brodą i takimiż włosami, spadającymi do ramion, sprawiał wrażenie proroka. Jego twarz, uśmiech, łagodny wysoki głos i spuszczone oczy tchnęły niebywałym spokojem. Między 41 a 46 rokiem swego życia Rabindranath przeżył szereg bolesnych ciosów: śmierć zabrała mu kolejno żonę, córkę i pięcioletniego syna. Zmarł po długiej chorobie dnia 7 sierpnia 1941 r. w Kalkucie. Bezpośrednią przyczyną jego śmierci był podobno wstrząs, jakiego doznał na wieść o zbrodniach hitlerowskich w Polsce.