Buddyści a ochrona przyrody

Czy buddyści przejmują się ochroną środowiska naturalnego?

Powinni. Niestety, wielu z nich wciąż za mało wie na ten temat. Nawet kiedy problematyka ekologiczna pojawia się w nagłówkach gazet, niektórzy buddyści unikają choćby najprostszych działań na rzecz środowiska, takich jak segregowanie odpadów. A przecież segregowanie tych wszystkich puszek, słoików, butelek i gazet to nasza domowa praktyka uważności. Współczucie i wzgląd na innych powinny skłaniać nas do używania ekologicznych opakowań w ośrodkach dharmy i do segregowania odpadów tam, gdzie to możliwe. Jest jednak wielu buddystów na Zachodzie i w Azji, którzy przejmują się ochroną środowiska i działają w ramach różnych społecznych programów na jej rzecz. Warte polecenia jest zwłaszcza Buddyjskie Stowarzyszenie na Rzecz Pokoju (Buddhist Peace Felowship Box 4650, Berkley CA 94704), które może udostępnić nam kanon lektur, adresy zaangażowanych społecznie organizacji buddyjskich na całym świecie, a także wcześniejsze numery swojego świetnego pisma. The Path of Compassion (Droga Współczucia), pismo redagowane przez Freda Eppsteinera i wydawane przez Parallax press, przedstawia buddyjską wizję działalności społecznej.

Czy nauki buddyjskie dają konkretne wskazówki, jak chronić środowisko naturalne?

Tak. Trzy najważniejsze rzeczy, których nauczał Budda, to zależne powstawanie, ochrona życia i miłująca dobroć. Nauka o zależnym powstawaniu odnosi się do wzajemnych powiązań między zjawiskami. Istoty czujące i środowisko potrzebują siebie nawzajem, by przetrwać - a zatem ochrona środowiska leży w interesie ludzi. Buddyści są znani jako zwolennicy niestosowania przemocy i ochrony życia. Ponieważ zwierzęta, tak jak ludzie, są żywymi stworzeniami, buddyści opowiadają się za ochroną ginących gatunków. Ponadto nauki buddyjskie, dając wyraz miłującej dobroci wobec nas samych, przyszłych pokoleń i wszystkich istot, kładą nacisk nie tylko na ochronę ziemi, od której zależy życie nas wszystkich, lecz także na ochronę każdej formy istnienia na ziemi. Jedną z głównych przyczyn, dla których rodzaj ludzki tak okrutnie eksploatuje naturalne środowisko, jest pożądanie. "Mieć więcej i szybciej!" to pragnienie popycha nas do ograbiania ziemi ze wszystkich jej skarbów i do ignorowania długofalowych konsekwencji takiego postępowania. Jeśli zmniejszymy swoje przywiązanie do posiadanych dóbr materialnych oraz chęci ich pomnażania, ucząc się zadowolenia z tego, co już mamy - będziemy w stanie żyć w większej harmonii ze środowiskiem i innymi mieszkańcami naszej planety.

fragment z książki : Buddyzm dla początkujących, Thubten Cziedryn