Miyamoto Musashi

Miyamoto Musashi jako jedyny z wielkich japońskich szermierzy na całym świecie zaznał zasłużonej sławy. Stało się tak za sprawą powieści Musashi, której autorem był Yoshikawa Eiji, oraz angielskiego przekładu Gonn-no-sho (ang. Book of the Five Rings) dokonanym w 1974 roku przez Victora Harrisa. O prawdziwym życiu Musashiego, przypadającym na trudne lata prowincjonalnych wojen i początek epoki Edo, nie wiemy nic pewnego. Mogę jedynie przytoczyć kilka biograficznych faktów zawartych we wstępie do Gorin-no-sho. Musashi urodził się w 1584 roku. Lekcje sztuki walki pobierał od ojca. Pierwszy zwycięski pojedynek stoczył jako trzynastolatek i od tamtej pory nigdy nie zaznał porażki, chociaż ponoć brał udział w ponad sześćdziesięciu starciach. W 1612 roku, po najsłynniejszej walce z Sasakim Kojiro, odsunął się od życia, aby w samotności zgłębiać prawidła „drogi miecza". W myśl przekazów, zajęło mu to aż dwadzieścia lat. Pełne mistrzostwo osiągnął podobno około pięćdziesiątki. Dziesięć lat później spisał Gorin-no-sho, czyli Księgę pięciu zwojów, w której podsumował własną filozofię walki, ukształtowaną przez lata spędzone w samotności. Traktat ów zawiera szczegółowy opis teorii i strategii szermierczej oraz osobisty, niezwykle charakterystyczny pogląd autora na życie. W ogromnym skrócie można powiedzieć, że zdaniem Musashiego należy wykorzystać wszelkie dostępne siły, aby pokonać i zniszczyć przeciwnika. Ważny jest tu element walki psychologicznej. Zwięzły i logiczny styl narracji Musashiego oraz stałe odniesienia do zwykłych, niemal codziennych sytuacji, sprawiły, że angielski przekład Księgi pięciu zwojów zyskał szeroki oddźwięk na Zachodzie.